Bigin fu waka a no lon

De onderstaande tekst werd voorgedragen door schrijver 'Derek Otte' tijdens het evenement voor de weeskinderen in Suriname op 22 september 2012.

UFBR – Bigin fu waka a no lon

Ik ben niet geboren met een gouden lepel in m’n mond,
Maar met een plastic exemplaar kon ik elke avond eten wat er op de tafel voor me stond.
Als ik mijn moeder zei dat er volgens mij een gat zat in m’n schoen,
Kreeg ik te horen dat er financieel niet zo heel veel aan te doen was. Ik denk nog vaak aan hoe het toen was.

Ik had geen Gameboy, geen mooie Nikes, maar een pak viltstiften en een bal.

Twee lieve kleine zusjes en de allerliefste moeder van het heelal.
Haar was het vaak een raadsel waar het geld na alle rekeningen bleef,
De CV was stuk, het huis was koud en ik droeg de oude kleren van m’n neef maar hey:
Ik had het nooit ook maar half zo slecht als de kindjes op TV.

Toen het thuis niet meer ging en ik op mezelf ging wonen, was ik een hele stoere jonge vent.

Ik werkte hard, kreeg alleen geen cent en de muren van m’n kamer waren zo dik als de wanden van een tent.
Als het vroor buiten, veranderde het glaasje water op m’n bureau in een glaasje ijs.
Ik had niets, maar wilde alles maar ja: alles heeft een prijs. 
Ik betaalde huur, gas, licht, belasting, rekeningen, verzekeringen en spaarde voor een inboedel, steeds een beetje
Dat ging allemaal makkelijk; ik leefde op liefde, lucht en noodles en zo af en toe een theetje, weet je
Vaak ging ik met een lege maag naar bed en stond ik ’s ochtends koud te douchen.
Mijn buurt was ’s nachts onveilig en overdag op z’n zachtst gezegd louche, maar ik heb me er overheen gezet.
Ik had het nooit ook maar half zo slecht als de kindjes in de filmpjes op het internet.

Ik heb mijn ouders nog, ik ben nooit wees geweest.

Ik heb gestudeerd en me op studentenavondjes scheef gefeest.
Ik had een dak boven mijn hoofd en doorgaans tenminste iets te eten.
Ik leef Godzijdank in het rijke deel van de wereld, tussen mensen die spelen niets te weten.
De situatie van een ander: weten ervan, maar we zullen nooit weten hoe het werkelijk is.
Niet eens het onrecht zelf, maar onze achteloosheid: dat is mijn grootste ergernis.

Voordat we klagen over hoe rot en slecht wij het hier hebben,

Moeten we tot tien tellen en nadenken over hoeveel rechten wij hier hebben.
Hoeveel redenen voor dankbaarheid, hoeveel zegeningen,
Het recht op onderwijs, het recht op meningen.
Vrede, veiligheid, gezondheid en te eten
Verstand, gevoel, een hart, een ziel en een geweten.
We lossen andermans problemen niet van vandaag op morgen op,
Maar zorg dat je nooit met zorgen voor een ander stopt.

Vandaag staat in het teken van rekening houden met anderen.

Omdat als we ons inzetten voor de wereld, we diezelfde wereld kunnen veranderen.
Niet van vandaag op morgen, maar met elke dag een beetje besef
De wil om dingen te verbeteren, steeds wat arbeid en een stukje lef.

We leven om te geven om, dus kom samen om te stralen als de zon.

Alle kleine beetjes helpen, bigin fu waka a no lon.
En voor wie niet wee wat die woorden betekenen,
Kleine moeite: groot gebaar, vandaag kunnen ze in Suriname op ons rekenen

Haal niet je schouders op bij het zien van narigheid,
elk kind heeft recht op waardigheid. Geniet vandaag en zet je in, als teken liefdadigheid.


http://www.derekotte.nl/tekst/
http://www.facebook.com/ditdenktderek 

 

 

 

 

Kitchell Samuel over UFBR

In gesprek met Kitchell Samuel tijdens het evenement op 22 september 2012.

Kitchell Samuell, een Visuele PR Agent en uitvoerend artiest. Journalist en (cultureel ondernemer) stichter van 'Architect the future' door The ART CHI TE, wat een conceptontwikkeling en communicatiebureau is. Zij streven ernaar te co-creëren naar een zelf voldoende platform en lifestylemerk.

K.Samuel || “Ik ben gevraagd om met de band te komen optreden. Ook als ik niet zou zijn gevraagd zou ik komen, omdat ik achter de visie en missie sta van UFBR. Het sluit aan bij mijn standpunten en hoe ik in het leven sta. Ik vind hun focus op weeskinderen en jongeren erg mooi. Net zoals vandaag betrekt UFBR jongeren bij hun evenement. Zowel de artiesten als de gasten, grotendeels is jong volwassen. Jongeren laten vandaag hun talenten zien, niet voor een commercieel doel, maar puur voor de weeskinderen. Het evenement is collectief. Dat laat ook zien dat men met kunst en cultuur veel kan bereiken. Die kennis teruggeven aan de weeskinderen is een zegen. We moeten jongeren leren een beter toekomst te bouwen. Ik sta voor het bouwen van bruggen. Architecture de future. Het feit dat ik van Amsterdam naar Rotterdam ben gekomen voor dit evenement is al een brug. Ik zou in de toekomst graag wat willen betekenen voor UFBR. Wij zijn architecten. Wij bouwen voor een beter morgen.”

— met Kitchell Artchitect, door Fatima Acharki


Website: http://kitchellsamuel.tumblr.com/

Besluiten uit liefde je liefde te uiten

Je liefde verwoorden in woorden volstaat niet als je niet inziet, dat
een toekomstperspectief er voor sommige kinderen niet rooskleurig uitziet.
Uit liefde je liefde uiten in acties, initiatieven en transacties om kinderen te voorzien van basisbehoeften.

Je stuit soms op volle borden met vers eten dat wordt weggeworpen, omdat je "vol zit."
Je kleding doe je weg, omdat het last season is. En die kleur..."kan echt niet meer."
Eer de liefde. Liefde uiten door te besluiten je rug niet meer toe te keren, en je ogen te sluiten voor dingen die je tegen de borst stuiten.

Laten we met z'n allen besluiten om het dit keer anders te doen en het besluit niet te nemen zonder het ook echt te doen. Wist je dat onuitgevoerde ideeën er niet toe doen? Bij woord moet daad komen kijken en voor de getijden verstrijken de handen in elkaar slaan en de wereld verrijken met begrip, liefde en tolerantie. En arrogantie voor een dichte deur laten staan. Als iedereen denkt "dat wordt vast al gedaan" zijn we nog verder van huis dan we al waren. Tot mijn grote spijt kan ik, en de rest van de wereld met mij, wel verklaren hoe het toch komt dat sommige kinderen niet automatisch een basis meekrijgen.

We zijn bezig met consumeren. Daarom. We zijn bezig met competities, tekenen af en toe wel petities tegen zus en zo, maar dat is slechts sporadisch. Onze harten achter tralies, omdat wij onszelf niet toestaan werkelijk te beseffen hoe goed wij het hebben. We treffen geen maatregelen om de levens van anderen te regelen en te tekenen voor actieve participatie in de te behalen doelen.

Wat ik probeer te zeggen is dat liefde veel verder gaat dan je neus lang is. Uit liefde je liefde uiten door te besluiten om je in te zetten voor een universeel probleem is vreselijk nobel. Lieve liefde ontsproten aan een warm hart, om klaar voor de start te staan en daar te gaan...waar anderen niet zo snel komen.

Houda♥Noussi

Kijk er doorheen

Kijk er doorheen

Zij die op zoek zijn, zie de sprookjesogen
het sterke kinderlijke blik
Kleurschakelingen van parelbruin
gevolgd door staalachtig grijs
verleent toegang, tot onze ‘duistere wereld’

Glinsteringen en flonkeringen
van aangezicht tot aangezicht
De zorgen van een mens worden nietig
onbetekenend, onder indruk
van verre onpersoonlijke schitterende ogen

Blije kinderogen
onafscheidelijk van hart
door de ruimte vinden zij elkaar
gedragen door het innerlijke wonder
van een open geest, der diepe overgave
aan eeuwige bestemmingen

Van den ene kind
zonder gelukzalige geborgenheid
maar onuitputtelijk rijk
door de magische uren vol diepste intenties
van goedheid en liefde

De centra der beschaving
vol nijd, twist en gejaagdheid
maar o, die betoverende kijkers
meest innerlijke en allerdiepste
geraken toegenegenheid  

Zorgen en egoïsme
vallen een ogenblik uit den ziel


Fatima Acharki

Besef

We mogen best even beseffen dat besef best belangrijk is.
Gemis is iets wat er pas is bij het ontbreken van iets of iemand.
Maar als je alles hebt zonder te beseffen dat er niets ontbreekt, dan besef je soms niet wat je hebt.

Er is eten in overvloed.
De kraan laten we soms onnodig open staan.
Water in de goot, omdat we er toch niet voor naar een put hoeven te gaan.
Koud of warm komt het uit de kraan.
Lauw kan ook. En het is nog te drinken ook.
Dope!

Hopen doen we allang niet meer, want alles kan en mag.
Elke dag klagen over alles. Studie, het weer.
Andermans gedrag of iemands valse sneer.

Terwijl wij alles hebben, zijn wij soms tevreden met niets.
Zij die niets hebben, zijn zelfs dankbaar met een voor ons klein iets.
Dus zonder er iets voor terug te vragen, moeten we vooral leren geven.
Delen. Streven naar harmonie. Niet zeuren over studie, want daar waar
er een wil is...Is er soms niet eens educatie.
Geen geld. Geen ouders, geen geborgenheid.

Elke dag is de grootste strijd het dragen van een lach.
Dus lach en wees dankbaar dat jij jouw leven leiden mag.
Besef.

Houda♥Noussi

Liefde maakt lichter

Buiten verglijdt de middag, maar ze is zich van geen tijd bewust. De regen striemt langs de ramen. Door de kieren giert de wind. Ze zit verkleumd en dichtgevouwen. Haar blik gericht op een klein vlammetje in de vorm van een druppel. Ze hoort stemmen op de gang , en draait haar hoofd richting de deur. Het is de vrijwilligster, ze herkent haar aan haar stem, die klinkt als badschuim. Op de achtergrond  hoort ze regendruppels en hagelbuien die elkaar afwisselen. Ze had niet verwacht dat ze zou komen. Met een zwaai gaat de deur open, daar staat ze. Haar blik, de uitdrukking van haar gelaat, de harmonie van haar gebaren. De vrijwilligster, wat fijn dat ze er weer is!

Vannacht liep ik onder een druipende paraplu, en de wanhopige oranje gloed van de straatlampen deden me sidderen. Ik moet snel thuis zijn dacht ik. Lekker binnen, behaaglijk, warm en knus. Heerlijk. Op het moment  dat ik dit dacht zag ik een paar bliksemflitsen. De natuur is zeer vrijgevig! Ik bleef onder een portiekflat met een afdakje staan en blikte terug op mijn bezoekje aan het kindertehuis.

Het meisje leek erg blij te zijn met mijn komst. Samen lachen. Samen praten, bidden, aardig zijn voor elkaar, hoop koesteren, weten dat er over ons wordt gewaakt, vooral dat laatste. Onder het genot van Sinaasappelsap.

Liefde. Is er een beter synoniem voor vrijwilligerswerk? De weg naar elkaar is de liefde. Ja, enkel de liefde. Niet vrede, de wetenschap, geluk, zelf niet de filosofie. Hoe prachtig is het om elkaar lief te hebben, zonder ooit iets terug te verwachten. Hoe mooi is het om iemand vrijwillig een klein stukje te verlichten, te zuiveren, op weg te oriënteren, puur om de liefde. Men kan aan veel dingen twijfelen, maar er is een wet waaraan ik nooit zal twijfelen, namelijk dat je oogst wat je zaait, en als je het goede doet, jij er vroeg of laat de vruchten van zult plukken. En zo is het ook met de liefde.

Bescherm wat je lief is, je familie, naasten, vrienden, gehele omgeving. Leer liefhebben, leer te geven. Liefde maakt werkelijk licht. Als iedereen een beetje liefde aan de ander zou geven, al is het maar een gemeende glimlach, werkelijk de hele wereld zou baden in gelukzaligheid. Al het goede dat wij kunnen verrichten, of het nu woorden, daden, gevoelens of gedachten zijn, moeten we met volle overtuiging doen. We mogen ons er niet van onthouden. De tijd doet zeker zijn werk. Maar weet dat de wetten van de Allerhoogste niet zo’n haast hebben zoals jij en ik. Zij gehoorzamen aan een andere tijd. En zelf indien je het niet wilt, zal al het goede je achtervolgen om je te belonen. Om je te sieren. Niets aan te doen. Je zult je niet kunnen verbergen om je eraan te ontsnappen..

Kleine pleziertjes, kleine genoegens, schijngeluk. Wat brengt het ons? Alles wordt zo vlug weggevaagd. Laten we onze krachten bundelen, ons inspannen, en zoeken naar genoegens die ons ziel en geest voeden. We zijn allemaal hulpbehoevend, maar ook allemaal in staat om lief te hebben en in staat om te geven. Laten we in stilte het goede doen.

De bomen drupten na van de regen. Met een licht hart vervolgde ik mijn pad naar huis …

Fatima Acharki

Small acts of kindness

Mijn buurvrouw heeft een paar hele lieve kinderen. Kinderen die totaal niet voor overlast zorgen en... die gek zijn op Marokkaanse soep!  Mijn moeder en mijn buurvrouw delen gedurende deze maand (Ramadan) allerlei lekkernijen met elkaar. Dit gaat over en weer en zal waarschijnlijk erin blijven na deze maand. Wanneer de buurvrouw een bord heerlijke baklava brengt, brengt mijn moeder een kan Marokkaanse soep, waarna wij de kan terugkrijgen...gevuld met Turkse soep. Achteraf hoorde ik dat haar kinderen de Marokkaanse soep heerlijk vinden. Nu gaat er standaard een kan Marokkaanse soep naar de buurvrouw, wanneer mijn moeder het heeft bereid. Ik sla al een aantal dagen het tafereel gade en een bepaald besef schoot mij te binnen. Wij onderschatten vaak de kleine liefdadigheden, terwijl dit misschien wel de meest belangrijke dingen zijn die ons vormen. Het gaat om het idee erachter. De gedachte.

Elke gedachte telt.
Als je een huis bouwt, telt elke steen.
Als je een karakter bouwt, telt elke gedachte (Bron onbekend).

Dus reik een hand naar de ander uit, met de gedachten dat morgen nog wel even kan wachten. Leef in het hier en nu en doe anderen geen kwaad. Voorzie anderen van jouw liefde en vraag er niets voor terug. Liefdadigheid, is waar het onder andere om gaat. 

Liefs,

Houda♥Noussi