Bigin fu waka a no lon

De onderstaande tekst werd voorgedragen door schrijver 'Derek Otte' tijdens het evenement voor de weeskinderen in Suriname op 22 september 2012.

UFBR – Bigin fu waka a no lon

Ik ben niet geboren met een gouden lepel in m’n mond,
Maar met een plastic exemplaar kon ik elke avond eten wat er op de tafel voor me stond.
Als ik mijn moeder zei dat er volgens mij een gat zat in m’n schoen,
Kreeg ik te horen dat er financieel niet zo heel veel aan te doen was. Ik denk nog vaak aan hoe het toen was.

Ik had geen Gameboy, geen mooie Nikes, maar een pak viltstiften en een bal.

Twee lieve kleine zusjes en de allerliefste moeder van het heelal.
Haar was het vaak een raadsel waar het geld na alle rekeningen bleef,
De CV was stuk, het huis was koud en ik droeg de oude kleren van m’n neef maar hey:
Ik had het nooit ook maar half zo slecht als de kindjes op TV.

Toen het thuis niet meer ging en ik op mezelf ging wonen, was ik een hele stoere jonge vent.

Ik werkte hard, kreeg alleen geen cent en de muren van m’n kamer waren zo dik als de wanden van een tent.
Als het vroor buiten, veranderde het glaasje water op m’n bureau in een glaasje ijs.
Ik had niets, maar wilde alles maar ja: alles heeft een prijs. 
Ik betaalde huur, gas, licht, belasting, rekeningen, verzekeringen en spaarde voor een inboedel, steeds een beetje
Dat ging allemaal makkelijk; ik leefde op liefde, lucht en noodles en zo af en toe een theetje, weet je
Vaak ging ik met een lege maag naar bed en stond ik ’s ochtends koud te douchen.
Mijn buurt was ’s nachts onveilig en overdag op z’n zachtst gezegd louche, maar ik heb me er overheen gezet.
Ik had het nooit ook maar half zo slecht als de kindjes in de filmpjes op het internet.

Ik heb mijn ouders nog, ik ben nooit wees geweest.

Ik heb gestudeerd en me op studentenavondjes scheef gefeest.
Ik had een dak boven mijn hoofd en doorgaans tenminste iets te eten.
Ik leef Godzijdank in het rijke deel van de wereld, tussen mensen die spelen niets te weten.
De situatie van een ander: weten ervan, maar we zullen nooit weten hoe het werkelijk is.
Niet eens het onrecht zelf, maar onze achteloosheid: dat is mijn grootste ergernis.

Voordat we klagen over hoe rot en slecht wij het hier hebben,

Moeten we tot tien tellen en nadenken over hoeveel rechten wij hier hebben.
Hoeveel redenen voor dankbaarheid, hoeveel zegeningen,
Het recht op onderwijs, het recht op meningen.
Vrede, veiligheid, gezondheid en te eten
Verstand, gevoel, een hart, een ziel en een geweten.
We lossen andermans problemen niet van vandaag op morgen op,
Maar zorg dat je nooit met zorgen voor een ander stopt.

Vandaag staat in het teken van rekening houden met anderen.

Omdat als we ons inzetten voor de wereld, we diezelfde wereld kunnen veranderen.
Niet van vandaag op morgen, maar met elke dag een beetje besef
De wil om dingen te verbeteren, steeds wat arbeid en een stukje lef.

We leven om te geven om, dus kom samen om te stralen als de zon.

Alle kleine beetjes helpen, bigin fu waka a no lon.
En voor wie niet wee wat die woorden betekenen,
Kleine moeite: groot gebaar, vandaag kunnen ze in Suriname op ons rekenen

Haal niet je schouders op bij het zien van narigheid,
elk kind heeft recht op waardigheid. Geniet vandaag en zet je in, als teken liefdadigheid.


http://www.derekotte.nl/tekst/
http://www.facebook.com/ditdenktderek